Tamale

Yes!! De eerste beproeving hebben we doorstaan...;-) De 'helse' 12-uur durende rit van Accra naar Tamale in een overvolle Ghanese bus over de oh, zo slechte Ghanese wegen....ja, dat was wel een kleine beproeving te noemen, zeker na 2 nachten slecht geslapen te hebben...

Vrijdag, gister dus, moesten we a rond 10;30 naar het busstation gaan, hoewel de bus pas rond 13;00 zou vertrekken...Ja we willen natuurlijk wel op tijd zijn ivm de Afrikaanse stiptheid ;-)

Tussendoor nog even wat rondgelopen door Accra. En blijkt dat er ook een trein rijdt........  van het ene op het andere moment nl moeten we van de rails af springen, (die hier gewoon als voetpad gebruikt wordt, foto) en worden snel alle geiten en kippen van de rails gejaagd, want nog geen paar seconden later, komt de trein met een rotvaart, hard toeterend langsgereden.

Vervolgens dus een dikke 2 uur gewacht voordat we in actie konden komen om de tassen in de bus te laden, wat een onderneming an sich is... Wij hebben wel geluk gehad, want de bus was bomvol qua mensen en bagage......hoezo geluk, zul je waarschijnlijk denken...  Nou, als de bus niet helemaal vol is, blijft de bus zolang staan totdat ie wel vol is, en gebeurt dat na een aantal uren wachten nog niet, dan is dat pech hebben en de volgende dag opnieuw proberen en hopen op meer geluk...

Rond 13;45 zijn we vertrokken, dus maar 45 minuten te laat... ;-) En daarna dus 12 uur in de bus zitten..... en nou is een 12 uurse busrit in Europa al niet zo'n pretje, maar als je dan inderdaad ook nog een oude bus hebt met kleine zitplekjes (trouwens dan wel weer met tv en dvd en airco...tja, hoezo tegenstellingen), waar wij Nederlanders onze benen nauwelijks kwijtkomen en dan ook nog de slechte conditie van de Ghanese wegen meerekent, waar de buschauffeur overheen rijdt alsof ie in de nieuwste 4-wheel drive jeep rijdt...tja...

Maar uiteindelijk zijn we goed aangekomen. Rond 01:30 's nachts kwamen we aan in Tamale (zie kaart) en werden opgehaald door een vrouwtje van Meet Africa. Bij haar famile thuis slapen we 2 nachten, voordat we weer door gaan naar Bolgatanga. Hun erf is vrij groot, er lopen kippen geiten enz rond. We hebben onze eigen slaapkamer. Helaas geen stromend water meer (alles gebeurt met emmertjes water (die gevuld worden bij een grote tank), de wc doorspoelen, duochen enz.

En iedereen is hier al erg vroeg op om te bidden (uit volle borst) en te poetsen. Prima natuurlijk, maar waarom, oh waarom al zo vroeg (5;00)?? Dus 3 x hoera voor de uitvinder van de oordopjes;-) (en voor Es die me een goede voorraad heeft megegeven;-)

Weetje: In het zuiden van Ghana zijn de meeste mensen trouwens christen, maar hoe noordelijker je gaat, hoe meer mensen moslim zijn.

Vanochtend na het ontbijt (brood met een soort pindakaas), werden we voorgesteld aan Kaka (foto). Zij is min of meer het 'opperhoofd' van het gezin. Zij gaf ons onze eerste les over de Ghanese cultuur; de absolute 'do's en don'ts' ; zo heeft ze ons de kledervorschriften gezegd (onder de borsten tot onder de knieen moet altijd alles bedekt zijn.....jaaa, dat lezen jullie goed...'onder' de borsten...dus je mag best met blote borsten rondlopen, zolang je maar wel je navel, buik, bovenbenen enz bedekt hebt). Ook mag je absoluut nooit iemand met links een hand geven, of iets aangeven of nemen met links. Links is de 'vieze' hand. In aanwezigheid van ouderen mag je ook niet met je benen overkruist zitten en mogen absoluut nooit de onderkant van je voeten te zien zijn. Ook werden er een aantal huisregels verteld: zo mogen wij na het donker (vanaf 17;30) niet alleen, oftewel zonder een Afrikaanse broer of zus het erf af. Ook mogen we geen nieuwe 'vrienden' mee naar onze kamer nemen en beslissen zij ook eerste of de nieuwgemaakte vrienden wel 'goede' vrienden zijn.

Na onze 'inburgeringscursus' hebben we een korte rondleiding door Tamale gehad. Het is ook weer een grote stad, maar wel een stuk rustiger en relaxter. De omgeving in Ghana is typisch: de grond is rood, erg stoffig en droog, maar er zijn ook stukken waar veel begroeiing en beplanting staat(bijna oerwoudachtig).

Wat ook erg opvalt is dat het leven zich voornamleijk op straat afspeelt. Iedereen bevindt zich een groot deel van de dag op straat, om dingen te verkopen, te kopen, of gewoon te socializen of te hangen. Je ziet trouwens heel weinig gezinnen of stelletjes op straat zoals je dat bij ons ziet. Maar juist groepen vrouwen met of zonder kinderen of mannen, alleen of samen.

Nou, dat was weer even een update. De internetvoorzieningen vallen nog erg mee, dus nu nog even goed gebruik van maken ;-) weet niet hoe het over een paar dagen gaat zijn.....

En ook nog even: iedreen bedankt voor jullie leuke en lieve berichtjes, echt super!! Vind het erg fijn om zoveel reacties van het thuisfront te krijgen, dus vooral blijven doen!!!!!!

Nou, moet er weer vandoor.

Liefs Claudia