Eindelijk aan de slag....

Jaaaaa, ik leef nog ;-)   Ik zie aan jullie reacties op de site dat jullie al met smacht op mijn volgende verhaal aan het wachten zijn:-)  Ik heb de afgelopen 2 weken wat minder tijd ..... en zin (ja sorry...) gehad om uitgebreid achter de computer te zitten. Want het kost echt altijd een paar uurtjes om een verhaal te tikken en dan heb ik het nog niet eens over de talloze pogingen  (vaak mislukte) om foto's te uploaden), dus het is bijna een dagtaak;-)  Maar jullie 'aansporingen' hebben me weer wat motivatie gegeven om toch een ochtend(je) (en wrs middag) uit te trekken om mijn avonturen met jullie te delen;-)

Even denken waar weer te beginnen..... Hmm. Misschien het beste maar iets meer over de projecten vertellen.

Ik ben dus momenteel met 2 projecten bezig. Het 1ste is het Pro-poor Toerisme project. Daar heb ik vorige week gelukkig ook eindelijk wat nuttigs voor kunnen doen. Samen met Ibrahim hebben we een meeting voorbereid voor de gastgezinnen in Gowrie. Dus dat heeft even wat tijd in beslag genomen. De meeting zou eigelijk gisteren zijn, maar yep....Afrika is nog steeds Afrika.... dus helaas pindakaas (of beter gezegd 'groundnutpaste' zoals ze het hier noemen),  die ging niet door.... dus vandaag weer een dag en weer nieuwe kansen;-)  Daarnaast kan ik nu ook aan de slag met het maken van een toeristenfolder, waar alle informatie over het verblijf, de omgeving, de mensen, activiteiten enz in moet komen te staan als een soort naslagwerkje voor de toekomstige toeristen. Dus daar zal ik de komende middagen wat tijd aan gaan besteden.

En als 2de ben ik dus 2 weken geleden begonnen in een klasje voor verstandelijk gehandicapten. Het klasje is ongeveer 2 jaar geleden opgericht door 2 dames (wat veel 2-en in 2 zinnen zeg;-), die de klas nu ook 'runnen'.

Het leven van een verstandelijk gehandicapte hier in Ghana is geen pretje. Het wordt hier door veel mensen nog als een 'straf' van 'god/geesten' gezien, als een kindje met een beperking geboren wordt. Toen ik 1vd leraressen vroeg of in dit klasje alle verstandelijk gehandicapten vd omgeving zaten, zei ze dat dat zeker niet het geval was. Hoewel het de laatste jaren iets beter gaat, worden nog steeds veel gehandicapten, verstopt en op/afgesloten van de buitenwereld. En dit geldt mn voor de kinderen met een wat 'hoger niveau' of geen ernstig meervoudige beperkingen. Toen ik vroeg wat er dan met die andere kinderen (laag niveau en/of meervoudige beperking)gebeurde, kreeg ik een antwoord te horen wat ik liever niet wilde horen...... nl nog erger..... die 'verdwijnen'....... oftewel die kinderen worden na de geboorte of  in hun eerste levensjaren,  erg genoeg,  vaak vermoord..... Jaaa, daar werd ik ook even stil van.....slik..... .....

Gelukkig heb ik wel het idee, dat de 'ontwikkelingen' rondom gehandicapten, hoewel gestaag, vooruit gaan. En er ook mensen zijn (zoals de 2 leraressen vh klasje), die zich inzetten voor deze doelgroep. Toegegeven, het gaat langzaam, met horten en stoten en helaas niet zoals het in Europa gaat/ is, maar we zullen maar zeggen, alles heeft zijn tijd nodig en......beter iets dan niets....

Het klasje waar ik werk bestaat uit 10 tot 16 kinderen(varieert iedere dag), in de leeftijd van ong. 7 tot 20 jaar. Voor de Op de Biesers onder ons: het niveau varieert van licht tot ernstig en geen (erge) meervoudig beperkingen. 3 'downtjes', een 5-6 tal kinderen zijn non-verbaal en 2 kindjes doof/slechthorend. En we hebben 1 meisje met wat gedragsproblematiek, hoewel dat de laatste week (na wat standaard bekrachtigen en negeren;-) al een stuk beter gaat.

De eerste week heb ik voornamelijk geobserveerd en gekeken hoe ze te werk gaan. En al met al moet ik eerlijk zeggen, dat ze het (naar mijn bescheiden mening) niet geheel slecht doen. Ze volgen (in soms meerdere en soms mindere mate) een dagprogramma (nou ja, ochtend programma, want de 'schooltijd' eindigt officieel! om 12;00. Echter het komt regelmatig voor, erg genoeg, dat ouders niet voor 15;00 komen opdagen...... Tja en daar zit je dan....

De leraressen proberen afwisselend bezig te zijn, zowel actievere bezigheden als passieve activiteiten. En proberen ook wat basale dingen aan te leren, hoewel dit vrij moeizaam verloopt. Sinds vorige week is er nog een andere vrijwilligers van Meet Africa in dit klasje aan de slag, waardoor we soms met 4 of 5 man(uhm,vrouw) aanwezig zijn. Dit is echter geen probleem, want dan heb je tenminste de mogelijkheid om wat individuele aandacht en hulp aan de kids te geven. Dat is ook de voornaamste rol van mij en de andere vrijwilliger tot nu toe geweest. Hopelijk dat ik vanaf volgende week de mogelijkheid heb om zelf wat ideetjes aan te dragen.

Nou, volgens mij was het dan wel weer zo'n beetje.  En ik moet eerlijk zeggen, hoewel ik in eerste instantie (thuis) gekozen had voor het Toerisme project, vind ik het andere project (klasje)  toch leuker om te doen. Hoewel het toerisme project ook zijn voordelen heeft hoor. Zo kom ik met Ibrahim op veel verschillende plekken en locaties, die ik anders wrs nooit gezien zou hebben.

Tja, volgens mij was het dat wel zo even.

Ik ga dit bericht maar even opslaan voordat het weg is, (dat zou nl niet de eerste keer zijn! En als dat gebeurt, is dat ongelooflijk balen (netjes uitgedrukt) !!) en ga ik proberen nog wat foto's te uploaden.

Doeggggg. Greetz X

Claudia