Bolgatanga

Ja, daar ben ik weer. Ik ben nog niet begonnen met mijn project dus ik heb nog even veel vrije tijd om te internetten en maak er dus gretig gebruik van ;-)

Sinds afgelopen donderdag zit ik nu in mijn definitieve gastgezin. Ze wonen in een dorpje buiten Bolga(tanga) en zijn echt schatten van mensen. Het gezin bestaat (nu) uit moeder Karin (43), vader John (54), zoon Raf(22) en 'zoon' Solomon(22), hond Hope en 2 pasgeboren katjes (en kippen, schapen, duiven enz). Solomon is de zoon van de overleden zus van Karin,  die bij hun inwoont. Daarnaast hebben ze  nog dochter en 2 andere zonen vd overleden zus, maar die wonen ergens anders (ver weg). Oh, en ik heb ook nog een kamergenootje; "Gekko" de salamander van ongeveer 25-30 cm ;-) , die je 's nachts flink wakker kan houden met zijn rare geluidjes.... 

Mijn gastgezin is een "relatief " rijk en modern gastgezin. Zo wonen ze niet in een traditionele 'compound' van lemen ronde hutjes met rieten daken, maar  hun huis is van steen en golfplaten (dak) gebouwd (zie foto's). De rest van de familiehuizen (die wel aan huis vast zitten), zijn wel traditioneel gebouwd. Hun gedeelte vd compound bestaat uit een binnenplaats, de woonkamer met de slaapkamer van mijn gastouders eraan vast. Een slaapkamer voor de 2 broers en een slaapkamer voor mij. Een klein ' keukentje' en een 'douchhutje'.  Zo hebben ze ook (beperkt) elektriciteit,  wat betekent dat ze 's avonds binnen in de kamers en op de binnenplaats licht hebben en in iedere kamer (4 in totaal) een stopcontact.  Zodra je echter buiten de compound komt is het hartstikke donker. Ik heb mijn eigen (ruime) kamer met 2 persoonsbed, bank, stoel en tafel.... dus echt luxe!!  Ze hebben echter geen stromend water. Dus douchen en plassen doe je in een hokje op de binnenplaats, met een emmer water en schepje. Voor je grote behoefte moet je van de compound af en staat er zo'n 100 meter buiten de compound een hutje met een klein betonnen gat, waar je boven gaat hangen :s Ook hebben ze een tv, met wel maar 2 zenders, maar toch;-)

En hoewel ik het van de ene kant wel 'jammer' vind dat ik niet in een echt traditioneel gezin/dorp terecht ben gekomen, vind ik het, nu ik me de laatste dagen niet echt toppie voel, toch wel erg fijn om wat 'meer luxe' te hebben.

De afgelopen dagen heb ik dus last van mijn maag en darmen, wat natuurlijk wel te voorspellen was. Ander eten, ander klimaat, enz...je merkt dat je lichaam echt even moet wennen en aanpassen. Dus ik voel me nu wat slapjes en futloos, maar hopelijk is dat snel weer voorbij.

Om jullie een idee te geven hoe mijn dagen er op dit moment een beetje uitzien, hier een ' korte'  samenvatting:

Zo rond een uur of 6;30-7;00 (JA echt!! ;-) ,word ik wakker (heb normaal in Nederland moeite om vroeg op te staan (he collega's;-) , maar hier gaat het ' vanzelf' ) en sta rond 7;00-7;30 eens langzaam op (op zijn Afrikaans natuurlijk ;-). In mijn gastgezin is meestal iedereen al zo rond 5;00-5;30 wakker en beginnen ze al een beetje met allerlei 'taakjes', zoals, binnenplaats vegen, was doen, water halen bij de pomp, ontbijt maken enz. En voor 8;00 is er een handvol mensen in en uit gelopen om op bezoek te komen bij mijn gastgezin. 

Dan ga ik me rustig klaarmaken, wat vrij snel gedaan is, omdat ik toch maar besloten heb om mijn 'getut-ritueel" :-)  hier even achterwege te laten ;-)  Dan heb ik vanochtend met hulp van mijn 'broertje' wat wasjes gedaan. Daarna ontbeten. Ik krijg hier gelukkig gewoon brood voor ontbijt en dan kan ik als beleg kiezen tussen honing en honing ;-) , en een kopje thee erbij. En dan ben ik ongeveer klaar om naar de stad (Bolga) te gaan. IK heb hier een fiets gehuurd, dus stap ik op mijn fietsje en rol naar de stad. De heen weg is een heerlijk stukje bergaf met de wind in de rug en ben ik dus zonder veel moeite of gezweet in ongeveer een kwartiertje- 20 minuten in de stad. Dan 'meld' ik me bij de office van Meet Africa, vraag of er wat gedaan kan worden, wat tot nu toe nog niet het geval is geweest en ga ik daarna maar wat internetten. Rond lunchtijd ga ik alleen of met andere vrijwilligers wat eten (meestal wat westers in een restaurantje). Vervolgens wat boodschapjes doen, nog wat meer internetten en dan vertrek ik rond een uur of 16;00 weer terug naar mijn gastgezin.

Alleen de weg terug van Bolga naar mijn gastgezin is echt een marteling: bergop, met wind tegen in de brandende zon..... nee geloof me dat is GEEN pretje. En met dit weer doet je lichaam gewoon niet wat je wilt, dus het Nederlandse tempo is niet echt (lees: echt niet) haalbaar. Dus na zo'n 40-45 minuten gepuf, gehijg en gezweet kom ik met een hoofd als een tomaat weer bij mijn gastgezin aan. Waar mijn moeder me dan altijd eerst naar mijn kamer stuurt om te rusten, de schat;-)  En vervolgens ga ik haar helpen met koken. Op gister na (omdat ik last van mijn maag heb), heeft ze typisch Afrikaans eten gemaakt. Zo heb ik al TZ (maispap), rijstballen en Fufu gehad (steeds met dezelfde (pittige) saus/soep). Gisteren heeft ze mezelf laten koken, omdat ik ziekjes was en heb ik macaroni met groente gemaakt. Dus ook wat eten betreft, heb ik het echt wel getroffen. In andere (traditionele/armere) gezinnen staat vrijwel iedere dag (ochtend en avond) TZ op tafel.......  En nu kan ik (in tegenstelling tot veel andere vrijwiliigers) niet zeggen dat TZ echt verschrikkelijk is om te eten, maar lekker is toch echt anders;-)

Als we klaar zijn met koken, ga ik meestal eerst  even douchen, want dit wil ik graag voordat het donker wordt (rond 18;00) gedaan hebben, ivm de malariamuggen en de verlichting (die er niet is in het douchhokje).  Daarna voel ik me weer heerlijk fris en fruitig (voor even)  ;-)

 En vervolgens eten 'mama'  Karin en ik meestal samen. De rest vd familie eet apart. Hier in Ghana is de eetsituatie, in tegenstelling tot Nederland totaal geen sociale gebeurtenis, iedereen eet alleen hier. Na het eten praten mama Karin en vaak broer Raf nog wat over onze culturen en de verschillen en overeenkomsten, of kijken we de voetbalwedstrijd als Ghana moet spelen, drinken we een kopje thee en rond een uur of 20;00-20;30 ga ik naar mijn kamer en kruip in bed....Jaaa, geloof het of niet, rond die tijd ben ik echt doodmoe en lig ik er dus echt al zo vroeg in ( en dat verklaart natuurlijk ook wel waarom ik al zo vroeg weer op ben ;-)

Dus ja, dat is nu zo'n beetje mijn dag. Zodra ik met het project ga beginnen, zal dit wel wat anders worden, maar voor nu gaat het er vrij relaxed aan toe.

Ghanezen zijn trouwens heel vriendelijke en behulpzame mensen. Hoewel ze in eerste instantie altijd een nors gezicht ophebben, klaart dit onmiddelijk op als je ze groet...zeker als je dit in hun eigen taal doet.  De lokale taal hier in het noorden is Grundi. Iedere regio heeft zijn eigen lokale taal. En er zijn in heel Ghana wel 50 verschillende lokale 'talen'.Over het algemeen wordt ook door de meesten Engels gesproken, aangezien Engels eigelijk de 'officiele' voertaal is,  maar het is niet het Engels zoals wij dat kennen, dus het is niet zo makkelijk om ze te verstaan als verwacht....Het lijkt een beetje of ze soms letters ingeslikken en ze hebben een heel ander accent dan dat wij (westerlingen) gewend zijn.

Afgelopen zaterdag ben ik ook nog naar een Ghanese begrafenis geweest. Na een zware fietstocht van bijna 1,5 uur, en een lekke band verder, kwamen we aan in het dorpje waar de begrafenis was. De begrafenissen hier zijn echt compleet anders. Zo was dit meer een ' memorial' , voor de chief die 10 jaar! geleden overleden is. En werd hij nu voor de 2de x (dus opnieuw) begraven. Er wordt voor 2 dagen en nachten achter elkaar op trommels gespeeld, gedanst en gezongen en mensen komen van heinde en ver bij elkaar. Ook wordt het lokale en zelfgebouwen (alcoholische) drankje (Pito)  in overvloed gedronken en worden dieren geofferd. Ik was (helaas) getuige van het 'slachten' van een kip en 'Guinie Fowl' (soort kalkoen). (Waarschuwing: dierenliefhebbers kunnen het volgende zinnetje beter niet lezen) De traditionele manier waarop dit hier gebeurt: ze pakken de kip of kalkoen bij de poten vast en slaan vervolgens met brute kracht het hoofd een aantal keren met grote zwaaien tegen de grond..... Nee, niet leuk om te zien...

Na ongeveer 2 uurtjes  rond gelopen en gekeken te hebben, vonden we het wel weer mooi geweest en zijn we terug naar Bolga gefiets. Omdat er die avond ook een afscheidsfeestje was van 1 vd vrijwilligers en de gastgezinnen (en wij ook wel) het niet fijn vinden om in het pikkedonker naar huis te fietsen, hebben we die avond met een aantal vrijwilligers in een guesthouse geslapen.....

Tja, dat waren weer een beetje mijn verhalen vd afgelopen dagen. Hoop dat jullie een beetje een idee kunnen krijgen van het reilen en zeilen hier in Ghana??! En als er vragen zijn dan hoor ik het wel ;-) 

Nou, adieju wa....

Greetz, moi