Langzaam richting zuiden...

Heb ik vorige week maandag een heel verhaal getikt en dacht dat het geplaatst was, blijkt het dus (weer eens), fout gedacht te zijn..... Bij deze dus nog met vertraging het verhaal van 2 weken geleden en als ik nog tijd heb daarna een samenvatting vd afgelopen week...:

De eerste dagen...on nee de eerste week alweer, (jee gaat toch wel snel....) van het rondreizen zit er al weer op! Zijn vanuit Bolga naar Techiman gegaan...een ritje van een dikke 6 uur. In een leuk, 'luxe' (lees: met stromend water: douche, wc en electriciteit, want dat is voor ons nu dus al luxe ;-) ) hotel overnacht. En de volgende dag naar Boyuem gegaan. Daar is oa een grote vleermuizengrot te bezichtigingen. Nou, het was weer eens een heel avontuur. Na 2 x een flinke rit en een nog flinkere (maar wel mooie)  wandeling kwamen we eerst aan bij een watergrot... erg leuk en mooi om te zien. En vervolgens verder door de bush-bush naar de vleermuizen grot.  Toen we dachten dat we er waren (want we zagen toch 'echt heel wat vleermuizen hangen), bleek dat er nog een grotere grot was, waar we naar toe konden....... alleen een hele survivaltocht om er te komen...., door vieze, donkere spelonken kruipen op onze knieen, met allerlei vieze enge diertjes die rondkropen en  de vleermuizen die ondertussen ook nog om je oren vlogen..... weer een ervaring aan zich...brghh.

Eenmaal in de grote grot was echter weinig van vleermuizen te zien omdat het er stikdonker was , maar het was aan de stank echter wel duidelijk te merken dat er (schatting) honderden vleermuizen waren. Na wat bijschijnen met een zaklamp konden we er inderdaad onnoemlijk veel zien. En af en toe kwam er weer een langs onze oren gevlogen. Vervolgens moesten we natuurlijk ook weer uit de grot zien te komen en aangezien we aangaven liever niet dezelfde weg terug te nemen (nog een keer op de knieen in het pikdonker tussen al die kruipende insecten, die je alleen voelt maar niet ziet....nee dank u zeer), was er  'gelukkig' ook nog een andere weg naar buiten.... En ja hoor, inderdaad wel een andere...., maar helaas geen betere.... Dit keer moesten we een gammel, zelfgemaakt, verrot, houten 'trappetje;-)' omhoog klimmen, die ook nog eens onder de vleermuizensh*t zat.... daarna via de gladde rotsen verder richting daglicht proberen te klimmen en uiteindlijk via de wortels van een flinke boom nog eens de laatste 4!! meter (zonder verdere houvast of beveiliging of 'vangnet' ofzo) jezelf omhoog trekken, met de scherpe stenen rotsen onder je.... ...Als we daar omlaag waren gekukkeld, weet ik niet hoe levend we het ervan af hadden gebracht.... Oh ja en als laatste nog via de takken van een boom een ravijn overgestoken...  maar uiteindelijk gelukkig weer heelhuids teruggekomen.

De volgende dag zijn we naar een dorpje, Nkoranza gegaan om een kijkje te gaan nemen in de enige verstandelijk gehandicapten instelling van heel Ghana!! Dit project, genaamd het Hand in Hand project is een aantal jaren geleden opgericht door een Nederlandse vrouwelijke arts en is uitgegroeid tot een 'super mooi' project. Het is een 'mini'dorpje wat ligt op het terrein van een ziekenhuis. Ze hebben woningen voor de bewoners en het personeel (dat ook op het terrein woont) een klein zwembadje, een speelruimte, eetruimte, veel grasveldjes een 'bid'plaats.  En om een exgtra inkomen te hebbenzijn er ook een aantal gasthuisjes, waar gasten/toeristen voor een leuke prijs kunnen overnachten. Er is een dagprogramma voor de bewoners, zo beginnen ze iedere dag met een wandeling en sluiten ze iedere dag gezamelijk af lekker in het zwembad. Ook hebben we een 'leerwerkplaats' waar de bewoners oa armbandjes en kettingen maken die de toeristen kunnen kopen. Echt, voor Ghanese termen, is dit echt allemaal supergoed opgezet!!
Als ik nog een keer wat meer tijd heb, zal ik nog wat meer hierover proberen te vertellen...

Hier hebben we 3 nachten overnacht. En vrijdag ochtend hadden we gepland om een paar dagen naar een kratermeer te gaan. Maar die ochtend hoorden we via anderen vrijwiliigers, dat er in het zuid-oosten van Ghana een betoverend, mooi en relaxed strand plaatsje is. En na de goede verhalen hierover hebben we na weinig wikken en wegen maar op het laatste moment besloten om daarheen te gaan. De afstand was alleen 'iets' verder. Maar na (weer) een lange, en dit keer ook zeer mooie rit(landschap en uitzicht was prachtig...je zit terwijl je van noord naar zuid rijdt het landschap steeds groener en begroeider worden) en wat gezoek en gevraag kwamen vrij laat toch op onze plaast van bestemming aan. Het laaste stukje was alleen even spannend want toen reden we in het donker over een zeer verlaten zandweg, steeds verder weg vd bewoonde wereld de bush-bush in.... (het guesthouse heet niet voor niets natuurlijk "the Hide-out Lodge").

Maar eind goed al goed; de moeite had zich echt geloond. We kwamen aan op een zeer afgelegen, maar schitterend 'beach-resort'... (Als ik beach-resort schrijf moet je dat niet vergelijken met de luxe resorts zoals we die in de westerse landen kennen, nee hoor dat echt niet (not even close), maar wel zeer sfeervol en gezellig, rustig en relaxed en geweldige omgeving: EEn aantal hutjes gebouwd in Afrikaanse stijl, een 'rasta' -bar, gezellige 'prieeltjes, hangmatten onder de palmbomen enz en dat natuurlijk allemaal meteen aan het mooie bounty-strand en zee... :-)) Hier hebben we tot en met maandag gerelaxed en lekker niets gedaan. Nog een leuke groep Australiers leren kennen, die in de buurt in de goudmijnen werken. Bij hun alvast wat informatie opgevraagd voor mijn volgende reis;-) En maandagochtend zijn we toen naar Cape Coast gegaan. Hier zullen we straks de 2 andere vrijwilligster, Maike en Saskia, onmoeten en de komende dagen met zijn vieren vertoeven.

Nou, dat was het weer heel even. Hoop dat alles goed gaat met iedreen en Nederland?!!

Doeiii.

Liefs, Clau